De laatste zin moet zijn . . .
Ik ben een sjouwer. Ik wist dat wel maar weet dat ondertussen zeker. Niets liever dan dat. De lat hoger en ertegenaan. Het is wie ik ben. Doe het ermee.
Onderweg heb ik veel tijd gehad om na te denken. Ik heb graag mijn camino met iedereen gedeeld. In mijn blog heb ik mijn ervaring, gevoel, geluiden, geuren, impressies, foto's etc. etc. zoals ik die iedere dag heb ervaren met jullie willen delen. Geen enkel probleem. Het zijn de momenten zoals Ãk die beleefd heb.
Ik hoop dat jullie er net zo van genoten hebben als ik. Hoewel ik me afvraag of ik ooit genoeg kon schrijven om het gevoel van wat ik meegemaakt heb weer te geven. Het was simpelweg
gigantisch!
Hartelijk dank ook voor jullie reacties. Daardoor was ik ook iedere dag wel een beetje thuis.
Maar onderweg heb ik veel nagedacht over mijn laatste zin. En heel vaak heb ik gedacht dat het de volgende moest worden;
"Het leven is een feest, je moet alleen zelf de slingers ophangen"
Het is een spreuk die me enorm aanspreekt. In mijn beleving is het ook zo. Maak er zelf iets moois van en wacht niet tot een ander het voor je doet. Maar het wordt niet mijn laatste zin. Dan kan er maar eentje worden.
"Wijffie bedankt!"
¡buen camio!
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}