Gisteren heb ik veel tijd gehad dus maar een tijdje door de vesting van de stad gewandeld. Het is een erg mooie vesting met grote stadswallen en een citadel. Om half acht zijn we gaan eten bij onze Spaanse herbergvader en moeder. Na wat pseudo spelletjes leerden we elkaar wat beter kennen. Een gezelschap van Canadezen, Duitsers, Fransozen, een niet te verstane Zuid Koreaan, Amerikanen en enkele Nederlanders. Allen lopen ze de Camino met zeer uitwisselende redenen, leuk. Het zeer goede eten werd afgesloten door een Baskisch lied van onze herbergiers. Om 10 uur onder de wol en (helaas pas) om 06.45 u weer uit de veren. Tot zover gisteravond. Vanmorgen ben ik om 06.40 u wakker geworden. Ik was weliswaar de eerste maar de rest volgde toch snel. Na een goed ontbijt ben ik om 07.30 u. vertrokken. Het tijdstip dat jullie je mailtje ontvingen. Samen met Alfons, mijn Duitse vriend, jawohl, heb ik de eerste stappen gemaakt richting Pyreneeën. Voor iedereen was het wat onwennig aan het ontbijt, we wilden graag vertrekken maar wie gaat als eerste. Ik moet na de eerste dag helaas al melden dat me het werkelijk niet gaat lukken alle mooie uitzichten, mijn ervaringen en mijn gevoel vast te leggen. Maar ik zal mijn best doen. We zijn om 07.30 u dus vertrokken. Het was redelijk koud en ook mistig. De straat was "druk" met andere pelgrims, even onwennig als wij. De route wijst zichzelf en gaandeweg trok de mist al snel op. Het werd zelfs zo warm dat mijn jackie uit ging en ik in T-shirt verder liep. Herberg papa had ons gisteren nog bedankt voor het mooie weer wat we hadden meegebracht omdat het al een week had geregend. Dat was op de paden dan ook wel te merken. Zelfs een paar fietsers volgden onze route. Meer lopend dan fietsend. Nee Wilma, dat was geen optie. Het werd een steile klim! Erg steil maar te doen. Het tempo van de stoet en de gesprekken werden stilaan minder. Het zweet liep me over mijn rug. Alfons op zijn tempo, ik op het mijne. We zijn een leuk team, bis jetzt. Hoe hoger we kwamen, hoe meer de mist uit het dal zijn weg zocht naar de top. Waar ik al voor gewarschuwd was bleek te kloppen. De temperatuur werd steeds lager, de wind meer. De natte rug werd afgedekt en na verloop van tijd bedekt met nog meer kleren. Het werd koud! Uiteindelijk liepen we zelfs langs stukken met sneeuw. Uiteindelijk hebben we de klim overleefd, goed zelfs en in een mooi tempo. Voor onze aankomst in de abdij heeft Alfons zijn voeten in de beek te rusten gelegd. Ik heb mijn kleren met bagger in de bek gewassen en ben weer klaar voor morgen. Na onze wandeling hebben we nog even op een terrasje gezeten. Alfons zit nu in de mis voor de pelgrimszegening. Ik was helaas verhindert omdat ik mijn blog nog moest bijwerken. Iets van prioriteiten of zo. Nog even wat eten en morgen weer op weg. Groeten, Simon