Ook morgen schijnt de zon.

Na de Pyreneeën nu iets makkelijkers?

Gisteravond heb ik na een lekker bord asperges en een homp vlees mijn bedje maar eens opgemaakt. Er blijken geen dekens beschikbaar, wel een kussen. Mijn bed bestaat dus uit een kussen met mijn lakenzak. Een soort slaapzak maar dan gemaakt van linnen. Zeg maar gewoon een zak, een doorgeschoten kussensloop. De slaapplaats in de abdij bestaat uit 4 kamers voor elk zo'n 60 personen. Lekker knus. Maar perfect georganiseerd met zelfs een wasserij. Voor €2,70 is dat beetje was wat ik heb weer schoon en kan ik in ieder geval weer een week verder. Om 22.00 u is het verplicht stil tot 06.30 u. Om 05.30 u ben ik al wakker en al snel volgt de rest. Voor 6 uur wordt er al druk gewassen en aangekleed. Dus om 07.30 u staan Alfons en ik klaar om te vertrekken en worden we uitgewuifd door pater Jan en zijn prachtige gitaarspel. Eerst maar op zoek naar een ontbijtje. We zijn gelukkig op tijd bij cafe Sabine. Na ons wordt het erg druk en we gaan na koffie en een croissantje op weg. De weg is weer geweldig mooi en het zal me nooit lukken deze voldoende te omschrijven. Ik hoop dat de foto's een beetje de indruk kunnen weergeven maar betwijfel dat. De dag begint weer bultje op en bultje af. Eigenlijk hoopten we vandaag op een makkie want mijn reisgids geeft een (geadviseerde) etappe aan van 27,3 km. Maar de dag begint dus toch wel wat heftiger dan we dachten. Om half tien stoppen we daarom in een dorpje voorbij Arrizberri. Het gehucht waar we stoppen bestaat uit150 inwoners, een café, een kerk, een supermarkt en eigenlijk verder niks. We zoeken de plaatselijke uitspanning die bestaat uit een woonkamer, ingericht met een bar en wat tafels. Maar ze hebben koffie en wat wil je nog meer, denk ik. Wifi natuurlijk. Marij is vandaag jarig en eigenlijk wilde ik een mailtje sturen. Bij gebrek aan Wifi in de lokale horeca wordt het dus een SMS-je. Marij, nogmaals van harte gefeliciteerd. Er wordt aan de weg gewerkt. Wat een tref! Alfons kent mijn interesse maar is zelf meer geïnteresseerd in de pot. Ik geniet dus in mijn eentje van het spektakel voor me. Met een man of 10 wordt een betonmixer leeg gedraaid. En dat was het dus. De hele bezetting neemt vervolgens plaats aan een tafel bij het café en de eerste fles rooie wijn wordt open getrokken. De buitenlandse collega wordt over geslagen dus we gaan maar weer verder. Voor we de wereldstad verlaten vereren we de plaatselijke zelfstandige met een bezoek en schaf ik nog wat scheermesjes aan. Die was ik dus vergeten. Kan ik me vanavond eindelijk die ongeschoren kop fatsoeneren. Het is een geweldige dag. Mooi weer, veel zon. Mijn jas gaat al snel uit en we klimmen de diverse heuvels op. Ik krijg wel wat last van mijn rechter been maar er zal altijd wel iets zijn denk. Als het niet mijn been is dan zijn het mijn voetzolen, mijn rugzak, mijn . . . En het enige wat ik denk, geniet van wat je ziet en je merkt niks meer. Dat werkt. De reis gaat vanzelf. Alfons verwondert zich soms over mijn tempo bergop. Ik raak hem dan ook regelmatig kwijt en wacht daarna zodra ik boven ben aangekomen. Da's dan ook wel weer lekker want de hele dag Duits ouwe-meuten is best vermoeiend. Onderweg stoppen we nog een keer voor war drinken, een appel en een flesje frisdrank. En verder gaat het weer. Het tempo van Alfons wordt steeds minder en het was juist zijn wens vandaag wat extra te wandelen (een km of 10) hoewel ik dat nog niet zo zag zitten. Maar het gaat goed en in Larrasoaña aangekomen twijfelt Alfons om verder te gaan. Maar ik kan hem overtuigen om door te lopen. We zullen wel zien waar we slapen, al is het naast de dochter van een plaarselijke agrariër, het al wel. Komt allemaal goed ! We komen het laatste stukje onze franse mede wandelaar Alex uit St Jean Pied de Port (dit is nu de laatste keer dat ik die naam intik) tegen. Ik trek een stuk met hem op en hebben het over waarom, hoever, hoelang etc het lopen van de Camino. Het is een prettig gesprek, met iemand die te veel en lang gewerkt heeft. We zitten helemaal op één lijn. Kortom een aardig gesprek, maar Alex wil vandaag nog naar Pamplona. Inwennig verklaar ik hem tot idioot, het is uiteindelijk toch nog zo'n 13 km. Maar Alex wil door. En dat is het mooie hiervan, zowel Alex, als Alfons of ik lopen alleen. Je ziet maar. Alex gaat verder en ik neem afscheid maar verwacht hem toch nog wel een keer tegen te komen. Boven wacht ik opnieuw op Alfons.Het komt in zijn eigen tempo boven en samen gaan we weer verder. Na enkele kilometers komen we in Zuriain. We moeten over de brug verder en beslissen over doorlopen of een slaapplaats zoeken. Naast de brug ligt een auberge (herberg) en we besluiten hier te blijven, het is mooi geweest voor vandaag. Een dikke 30 km hebben we gehad. We hebben de laatse twee slaapplaatsen. En ze hebben bier (voor mij) en rode wijn (voor mijn maat) Om 18.30 eten we paella en morgen krijgen we een ontbijt. En dat alles voor €12,= ¡Buon camino!

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!