Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties. Het maakt dat ik niet alleen loop. De zon en wind hebben gisteren hun werk keurig gedaan en mijn was is droog ingepakt, ik kan weer even vooruit. Daarna voor 11 euro gegeten. Het standaard pelgrimsmenu wat wordt aangeboden is prima te eten. Het bestaat uit een 3 gangen menu met wijn. Nog even een pintje na en terug naar de alberge, Hospital del peligriños. 6 euro per nacht, incl. papieren laken, kussensloop en wifi. Om half tien wordt het tijd mijn bed op te zoeken. De bejaardensoos waar ik vanavond in beland bent kruipt vroeg onder de wol en ik zal geen spelbreker zijn. Alfons is inderdaad de jongste, ik ben een goede tweede. Vanmiddag bij het wachten op mijn was werd ik nog heel vervelend geconfronteerd met een beeld wat je niemand gunt. Onder het genot van mijn cerveza staat een dame die absoluut kort tegen de evenaar gewoond moet hebben, daar waar de zwaartekracht het grootst is. Moederaarde is meedogenloos. Ze bukt zich en uit zelfbehoud sluit ik langdurig mijn ogen. Nooit geweten dat die dingen afdalen tot ze zich te rusten kunnen leggen op je heuptasje. Dames, u bent gewaarschuwd! Vanavond ligt er boven ons een echtpaar uit Frankrijk, ze zijn in discussie over het traject van morgen. In mijn beste Frans probeer ik uit te leggen dat niet het boek maar de pelgrim bepaald wat je morgen loopt. Mijn prima uitleg wordt beantwoord met "no english" en ik betwijfel of ze eigenlijk zelfs wel Frans spreken. Sterkte ermee en tot morgen, denk ik. Om mijn netvlies niet met pijnlijke littekens te beschadigen gaat vanavond mijn koptelefoon op, de muziek aan en de kleppen blijven gesloten. Ik ben bang dat het tafereel van vanmiddag verder visueel zichtbaar wordt en hoop dat ik in slaap kan komen maar ben bang dat ik badend in het zweet wakker te worden. Om 10 uur gaat de lamp eindelijk uit. De dame die het dichtst de uitgang ligt heeft de lichtknop gevonden en krijgt deze taak automatisch toebedeeld. Het gevaar is geweken en een mogelijk schouwspel is voorbij. Morgen weer vroeg op, ik kan bijna niet wachten. Vader Paturain weet echter mijn oordopjes prachtig te omzeilen en heeft zijn motorzaag tot de nok toe gevuld. Er is geen ontkomen aan. Het duurt lang voor ik in slaap kan komen. Uiteindelijk lukt het. Helaas wordt ik gedurende de nacht. vaak wakker vanwege de kou. De ramen zijn tegen elkaar open gezet en mijn doorgeschoten kussensloop is daar zeker niet tegen bestand. Om goed zes uur ben ik wakker. Ik kom uit bed en merk dat moeder Paturain wel een douche kan gebruiken. De open ramen hebben geen effect gehad op haar. Alfons en ik vertrekken om 06.45 u. Onderweg besef ik me de leeftijd van de groep van gisteravond. Alfons en ik hebben 4 etappes in 3 dagen gedaan. Daardoor zijn we beland in de achterblijvers van de pelgrims die een dag voor ons zijn vertrokken. Even doorlopen dus en we zijn deze groep voorbij. Even buiten Estella wordt de eerste bron aangegeven. Dit keer niet alleen water maar ook wijn uit de bron. De bron staat naast een bodega. Ik sluit me aan en voor me staat een plaatselijke spanjool, Juan, die vult zijn fles. Het duurt lang, de bron druppelt en Juan zorgt dat zijn minimaal 1 ltr. fles tot de nok gevuld wordt. Zijn handen trillen, hij is geen pelgrim maar lokaal en doet dit waarschijnlijk dagelijks. We besluiten niet op zijn dagtaak te wachten en verder te gaan. Het gebied is licht glooiend en de paden zijn plezierig om te wandelen. In de verte zien we na anderhalf uur een kerktoren en we weten dat dit ons ontbijtje wordt. We komen nog langs een natuurlijke bron. Alfons zijn routebeschrijving is zeer correct. Duitse p?nktlichkeit verwacht ik. Om kwart voor negen lopen we zoals verwacht Villamayer de Monjardin binnen, zoeken de plaatselijke bar en hebben een prima ontbijtje met koffie, jus d'orange en toast met jam. Vervolgens weer op weg want het kan nog warm worden. De verwachtte temperatuur blijft vooralsnog uit. Het is aangenaam en er zijn vandaag geen zware beklimmingen. De jas gaat uit. Het gaat vanzelf. De weg is glooiend en ik kan echt niet beschrijven hoe mooi het is. Wie wil meegenieten moet de film The way maar bekijken, Hans zegt dat dat genieten is. Ik wil de route eerst zelf ervaren en daarna de film pas bekijken, als ik terug kom. We lopen tussen de wijngaarden en korenvelden. Het is stil en geeft me tijd tot genieten en nadenken. Een paar dagen geleden heb ik Wilma gebeld. Dat was voor mij slikken. Ik begrijp helaas pas wat ik mis, nadat ik het heb achtergelaten. Zo ben ik nu eenmaal. Veranderen kan (en wil) ik het niet, het zij zo. Maar mooi dat iemand die grote waffel stil kan krijgen! Wilma is dus niet mee. Maar mocht je in de buurt zijn, vereer haar met een bezoekje. Ze moet mijn aangename gezelschap voorlopig ontberen. Koffie en een koekie is natuurlijk altijd mogelijk. Maar blijf niet te lang! Er moet ook nog gewerkt worden. Rijk trouwen is één ding, rijk blijven een tweede. Mijn reis moet ook betaald worden. ;-) Om ongeveer 12.00 u. bereiken we Los Arcos en hebben nog zo'n 7 km voor de boeg. De temperatuur is ondertussen gestegen tot 28 graden. We besluiten het vandaag rustig aan te doen. 30 km is vandaag voldoende. Verder lopen heeft geen zin en we gunnen ons een ruime pauze. Alfons bezoekt de kerk. Ik koop een kaart voor ons mam en schrijf ondertussen mijn memoires. Mijn schoenen zijn uit en het is volop genieten. Na drie kwartier gaan we weer op pad. In de verte verschijnt na een uurtje wandelen een stadje en we hopen dat dit onze bestemming van vandaag is. Is het volop genieten, het weer, de omgeving en de ervaring zijn geweldig maar het is mooi geweest. Het dorpje blijkt Sansol te zijn. Nog een paar kilometer en we zijn in Torres del Rio. We overnachten vandaag in een prachtige herberg voor 28 euro, incl. diner en ontbijt (om 06.00u.) Absoluut beter dan gisteren, ze hebben zelfs een deken. Morgen weer vroeg op pad. ¡buon camino!