De betekenis van Donostia.

Gisteravond kwam er op het laatste moment nog een vermoeide Duitser onze kamer binnen gescheisst. Het was allemaal niks, veel te zwaar en niet goed aangegeven. Kijk, zoiets maakt mijn dag dan weer goed.

Na een opbeurende pep-talk van mij begreep ie de bedoeling toch weer wat beter maar ik betwijfel echt of ie het gaat redden. Ach wie weet, maar ik geloof niet dat ik hem nog een keer tegen kom. Of hij moet de bus nemen, net als vandaag.

Mijn wandelmaat van gisteren was bang dat er niks te eten zou zijn bij de jeugdherberg en had besloten zelf te koken. Ik niet, dan moet er nogal wat gebeuren. Ik heb mijn noodrantsoenen noodles bij me en zelfs nog een appel. Daarnaast ga ik niet winkelen, de boodschappen meesjouwen, koken en afwassen. Ik ben op bedevaart, niet op vakantie. Heb je trouwens al eens geprobeert met een rugzak door zo'n klein Spar winkeltje te lopen? Daar wordt niemand vrolijk van. Niets voor mij dus, alleen in noodgevallen en dat is niet vandaag.

Mijn wandelmaat kookt dus zelf, hij heeft worst, linzen, een groot brood en een liter wijn. Ik doe ondertussen mijn wasje. En oh ja, de wind deed zijn werk niet dus de hele zooi ging voor de tweede keer in de "bedrijfsmachine"

Deze keer gaat de droogmachine op standje turbo. En dat werkt wel. Alles is na een half uurtje draaien en twintig keer naar het appraat lopen heerlijk droog. Volgens mij ook nog veel te warm om op te bergen dus eerst maar laten afkoelen. Het is ondertussen 7 uur geworden en het wordt tijd om zelf ook wat te eten te zoeken.

De receptioniste verteld dat er ca. 20 meter verderop een "etablissement" zit dat een menu serveert voor € 7,= Eindelijk weer pelgrimsprijzen. Ik zoek het tentje en beland in een soort woonkamer voor 75 +ers. En de vriendelijke dame achter de bar begrijpt me volledig, ik wil wat eten, 3 gangen met een fles wijn en stokbrood. Oh ja, vooraf eerst een welverdiende serveca.

Er is helemaal niks mis mee. De fles wijn werk ik maar niet helemaal leeg, ik moet ook mijn bed nog terug zoeken. Maar ik heb mijn buikje rond, wat wil je nog meer.

Om een uur of negen!!! lig ik in bed. Sommige slapen al, de rest volgt snel erna.

Na wat problemen met mijn WGJ en het snurken van wat pelgrimbroeders wordt ik uiteindelijk pas om half zeven wakker. Jawel, opnieuw de eerste. Maar nadat ik mijn lampje aan doe volgt de rest snel. En dat is maar goed ook want er moeten vandaag nog wat heuveltjes genomen worden.

Om half acht en zonder ontbijt ( wat ik trouwens niet mis) gaan mijn maatje en ik maar op pad. We hebben besloten opnieuw een dag samen te wandelen. Aangezien we gisteren net voor de herberg fout liepen en automatisch de route volgden zijn we al bekend met wat er komen gaat; opnieuw een steile bult. Na een nachtje slapen gaat dit ons nu iets beter af dan gistermiddag. De berg is snel genomen. De paden zijn ook beter dan gisteren, geen modder maar toch nog veel keien. En opnieuw wordt de ene heuvel gevolgd door de volgende. Iedere keer ben ik toch wel bekaf.

Mijn wandelmaat loopt terecht zijn eigen langzamere tempo en raakt daardoor uit het zicht. Aangezien de route redelijk gemarkeerd is besluit ik door te lopen naar de eerste de beste plek waar ik van mijn ontbijtje kan genieten. Helaas is blijkbaar het toerismeseizoen nog niet geopend want er is niet veel open. Na 3 uur lopen bereik ik Orio en besluit daar een terrasje op de "centrale marktplaats" op te zoeken. Het is tijd voor een grote koffie, een croissantje en een zuma naranja. Grote koffie geen probleem, mijn croissantje wordt stokbrood met ham en mijn zumo een pint. De laatste zal wel een gevolg zijn van mijn nog niet volledig aangepast Spaans accent, maar hij smaakt toch goed, het is dan net half elf.

Ondertussen komt mijn wandelmaat ook binnen wandelen. Na een half uurtje rust besluiten we verder te lopen en ons doel voor vandaag wordt Zarautz. Geheel volgens indeling in mijn handboek voor de plannende pelgrim. Na wederom opnieuw klimmen, er komt geen eind aan, bereiken we na een paar uur Zarautz. Na wat zoeken en vragen vinden de de jeugdherberg zonder al te veel problemen. Het is druk in de hal en de wat kortaf zijnde herbergpapa meld in 1 woord; "nosé" Ook goeie middag vriend. Wat nosé? Maar de tent blijkt vol.

Na een paar minuten heeft hij meer tijd en verandert hij ook. Het is vervelend, het is vakantieweek en er is echt geen plaats meer. Als ik vraag hoever het naar de volgende herberg is blijkt dit maar 5 kilometer te zijn. Het is nog vroeg en we hebben tijd. Hij belt voor alle zekerheid nog even en we hebben daar gegarandeerd een slaapplaats. Even doorstappen dus, er wordt op ons gewacht . . .

En geloof het of niet, opnieuw direct een bult. Steil, over keien en na ieder bochtje de volgende klim. Met 14 kilo bagage een hele uitdaging. Ik loop in mijn eigen tempo verder, inhouden doe ik voor niemand. De top is de lat en die haal ik, al val ik erbij neer.

Mijn rug is drijfnat want we hebben prachtig weer. Ik loop zelfs in T-shirt en met zonnebril. Dat is me vorig jaar zelden gelukt. Mijn dikke regenbroek heb ik vanmorgen omgeruild voor de wat lichter zomerbroek ( afritsbaar) De eerste 14 dagen voorspellen goed weer dus misschien kan ik mijn klotsknieën ook nog een keer in de zon laten lopen. Dat zou mooi zijn. Niks modderig Paaspop, gewoon zon! Ook mooi.

Na een klein uurtje bereiken we de herberg. We zijn de tweede gasten. Ze hebben een koud pintje en daar genieten we van in de zon. De schoenen gaan snel uit. Sex is fijn, maar dit ook.

Onder het genot van de zon en ons pintje plannen we verder. Als we de extra afstand van vandaag willen inplannen in de komende etappes blijkt dat dit geen zin heeft. Er zijn te weinig herbergen om een goeie afsand te kunnen nemen. Het wordt of kort (17 km) of lang (meer dan 38 km) We lopen telkens vast.

Morgen dus een korte afstand, het is niet anders.

Na de korte pauze en een geweldige douche wordt het tijd voor mijn blog. Om mijn verhaal voor vandaag te schrijven neem ik plaats aan een tafeltje in de zon. Ik heb mijn bureautje klaar. Tablet, handboek, bril. Ik besluit om het plaatje compleet te maken ook maar een pintje te bestellen. "The same please, uno Keller" "Keller esta aqui" meldt de Spaanse segnorita. "huhhhh?????"

Kellerbier smaakt goed en blijkt afkomstig uit Donostia. En dat ken ik. Donostia blijkt Baskisch voor San Sebastián, waar we gisteren waren.

Ik leer iedere dag weer bij. Te gek!

¡buen camino!