Nog één dag met klimmen.

Tenminste dat is wat mijn handboek voor de goed voorbereide pelgrim aangeeft. Ik ga het meemaken.

Storm zit al aan de grote tafel in de luxe koeienstal te wachten op het reeds betaalde ontbijt. €2,= voor een ontbijtje, da's toch geen geld. En ook geen ontbijt blijkt achteraf. Wat droog brood en wat bisquiet. Om een of ander op smaakt te krijgen aangevuld met sinaasappeljam. Die smaakt me niet, net als de koffie. Maar goed, om acht uur kan ik op pad. Storm moet dan nog effe schijt . . . Ik krijg bijna alles is geuren en kleuren verteld, net als de fluimen die onderweg ruim door de lucht vliegen. Zakdoeken, die gebruikt hij niet. Dit is veel makkelijker. Net als een schoon shirt of sokken. Iedere dag gewoon even drogen, je bent pelgrim en daar hoort stinken gewoon bij. Ik begin eindelijk te begrijpen waarom hij op zijn "landgoed" woont en daar weinig vanaf komt. Zijn 12 jaar jongere echtgenote gaat denk ik graag iedere dag met plezier werken terwijl Storm de moestuin ploegt.

Snel op pad dus terwijl Storm zijn ritueel afwerkt. Ik loop opnieuw alleen en dat gaat lekker. De afdaling naar de herberg die ik gisteren noodgedwongen moest nemen is snel vergeten. Deze wordt opgevolgd door de met pijlen aangegeven route en zoals verwacht, een klim. Na enige tijd komt er een Spanjaard in zicht, ook zijn tempo is lager. Binnen enkele miunuten ben ik hem voorbij. Het weer is geweldig. Nog wel wat heiig maar het beloofd een mooie dag te worden. Op de top aangekomen wordt de eerste klim beloont met een geweldig uitzicht. Nog wat wolken in het dal maar voor de rest een pracht uitzicht.

De route is vandaag eenvoudig. Eerst de afronding van de klim waar ik gisteren dus al aan begonnen ben en daarna redelijk vlak terrein naar Zamudio. Ik heb met Frits en Storm afgesproken dat we daar koffie nemen voordat we de laatste beklimming naar Bilbao starten.

In de luxe koeienstal van gisteren hebben de meeste van de kans gebruik gemaakt om de schoenen wat schoon te maken. Het bijkomend voordeel van afritsbare broekspijpen wordt dan ook duikdelijk. Ook die heb ik maar eens door het water gehaald. Ik ga dus redelijk schoon op pad. Niemand wil er uiteindelijk onnodig bij lopen als een niet nader te benoemen heerschap van Europeesche danwel Aziatische afkomst. En dat gaat voor zeker een half uurtje goed. Daarna blijkt alle moeite overbodig geweest. De bagger zit weer tot ruim boven de enkels en mijn stokken lijken doorgeschoten satéprikkers. Kortom, vuiligheid in ruime mate.

Maar na de berg wordt het eindelijk beter. Er volgt een asfaltweg en bij een bouw ligt een oude bezem waarmee ik de grootste bagger toch maar verwijder. De rest moet er onder het lopen maar vanaf slijten.

Tijdens mijn wandeling bergafwaarts komt Frits binnen bereik en uiteindelijk lopen we samen op. Het gaat voorspoedig en om 11.00 u. zitten we, volgens afspraak in Zamudio, aan de koffie in afwachting van Storm. Eigenlijk is alles gesloten maar de plaatselijke bejaardensoos is bereid ons van koffie en wat brood te voorzien. We wachten een uur maar krijgen geen levensteken van Storm waarna we besluiten om alvast maar op zoek te gaan naar een onderkomen voor vannacht. We willen allebei graag onze kleren eens wassen. Een eenvoudige (eigen) kamer zou wel zeer plezierig zijn. Frits spreekt vloeiend Spaans en ik ben jaloers dat ik dat niet kan. Dat wordt denk ik mijn volgende uitdaging.

Hij belt een paar herbergen en we beluiten een eenvoudig pensionnetje te nemen waar we een kamer hebben voor 4 personen. Er komt geen vierde (vreemde ) bij en er is een mogelijkheid om tegen betaling onze kleren te laten wassen!

Om 12.00 u. is er nog altijd geen levensteken van Storm en we besluiten dan toch maar weer op pad te gaan. Hij heeft misschien een in zijn ogen verstandigere afkorting genomen. Wie zal het weten?

En we zijn goed en wel op pad of de telefoon gaat. Het is Storm. Waar we zijn? "Nou amigo, we hebben volgens afspraak (een uur) op je gewacht. Frits heeft een onderkomen geregeld en we zijn weer op pad!" Storm blijkt de berg al overgestoken. Niet volgens de aangegeven route want dan hadden we hem wel gezien. Het zal wel, we zijn onderweg en zien je aan de andere kant.

Storm treffen we na ruim een aan de andere kant van de berg. Zijn schoenen uit. Hij heeft nog nergens wat kunnen eten. En dat is op zachts gezegd vervelend.

De afdaling naar Bilbao is steil, zeg maar gerust erg steil. De kuiten en schenen hebben het zwaar. Als ik het adres van het pensionnetje in mijn telefoon met routeplanner intik blijkt dat niet voldoende voor Storm. Er gaat niets boven zijn GPS apparatuur. Alleen duurt het allemaal wel wat erg lang en ik vervolg alvast op mijn gemak mijn weg. Uiteindelijk gevolgd door mijn landgenoot. Hij blijkt niet de juiste kaart in zijn appratuur te hebben. Bijna hetzelfde probleem als de slechte wifi verbinding van gisteren denk ik, vanmorgen bleek zijn telefoon nog op vliegtuigstand te staan . . .

Maar goed, het pension hebben we gevonden met dank aan de Duits sprekende routeplanner van Frits, zonder Spaans accent. We hebben een kamer voor 6 personen, met handdoek, en de was doet de vriendelijke dame er gratis bij. Ik vind het geweldig want dan kan ik aan mijn blog gaan werken. Frits en Storm gaan de stad bezoeken.

Morgen ga ik verder door eindelijk wat vlakland richting Santander. Zometeen op zoek naar wat warm eten. Ook dat komt goed. En Storm verdwijnt binnenkort wel uit beeld.

¡Buen Camino!