Bilbao is gesneuveld.

Iedere keer vergeet ik (ook nu dus bijna weer) iedereen te bedanken voor de leuke reacties. Erg leuk!!! Hartelijk dank!

Het pensionnetje waar we met dank aan Frits hebbn geslapen was prima. De bedden perfect en een keer geslapen zonder slaapzak. Een bed met deken is een genot!

Vanmorgen had herbergpapa de was al afgehaaldn was deze aan het opvouwen. Hij vroeg ook nog of we wensten dat deze gestreken werd. Dat hebben we toch maar niet gedaan. Bij ons vertrek werd er ook nog fruit aangeboden voor onderweg. Enorm gastvrij en behulpzaam.

Om half negen gaan we op pad. Omdat er geen koffie in het pensionnetje was zoeken we eerst maar een bakker en koffie. De eerste is zo gevonden, koffie heeft hij echter niet. Even later een bakker die wél koffie heeft en daar maken we dankbaar gebruik van. Koffie met een croissantje, zoals vertrouwd. Helaas geen zumo naranja. Ach, je kunt niet alles hebben.

Na het ontbijt wandelen we richting rivier. De route wordt daag eenvoudig. Dat is eigenlijk niets anders dan naar beneden blijven lopen tot je aan een grote sloot (de Ría del Bilbao) tegenkomt. Dan rechtsaf richting kust en weg uit de grote stad.

Eerlijk is eerlijk, Bilbao is een mooie stad, het bezoeken waard. Na een overstroming en een heftige crisis hebben ze alle industrie buiten de stad en richting kust verplaatst. We komen langs het imposante Gugenheimmuseum. Frits en Storm zijn er gisteravond al geweest en hadden het graag bezocht. Er was echter te weinig tijd.

De weg vervolgd zich de stad uit. Steeds meer vervallen loodsen en industriegebouwen maken het uitzicht langs de rivier er niet fraaier op. Het is een lange weg maar hij is vlak en het schiet erg op. Onderweg overleggen Storm en ik wat wijsheid wordt vandaag. We willen vandaag naar Pobeña. Ons handboek geeft echter aan dat de herbergen nog gesloten zijn en er geadviseerd wordt buiten de zomermaanden de route aan te passen. Restaurantjes zijn waarschijnlijk ook moeilijk te vinden. Maar we hebben het idee dat er toch altijd wel iets te vinden moet zijn. Even probeert Storm nog in zijn beste Spaans een herberg te bereiken en belt een in ons handboek vermelde alberge. Het nummer blijkt niet correct en het juiste nummer wordt in razendsnel Spaans gebrabbel meegedeelt. Helaas is Storm niet tegen deze stortvloed van getallen opgewassen en na twee pogingen geeft hij de hoop ook maar op. We besluiten na overleg met Frits maar weer op pad te gaan en we zien onderweg wel weer.

We vervolgen onze weg langs de rivier. Pijlen worden slechts een enkele keer gevonden. De rest van de route gaat op gevoel. In Getxo blijken we de Ría del Bilbao te moeten oversteken naar de andere zijde. "Met een gondel laten we ons naar Portugalete vervoeren" meldt het handboek. Kosten; € 0,35 Benieuwd wat dat moet worden.

Vlak voor Getxo worden we de stad ingestuurd. Goed voor de handel misschien maar in mijn ogen nutteloos omdat we uiteindelijk weer bij de rivier uitkomen. De eerder genoemde gondel blijkt opnieuw een stukje Spaans vernuft. Er blijken ook auto's mee te kunnen. Het is een gondel die aan een hoge overspanning hangt. In het midden op de gondel is er ruimte voor een paar auto's en fietsers, aan de zijkanten is er ruimte voor de voetgangers. De doorvaarthoogte op de Ría del Bilbao blijft hierdoor onbeperkt. Misschien wel erg veel werk voor een paar passanten, maar wel mooi om mee te maken.

Aan de andere zijde ligt Portugalete waar we de weg vervolgen. Pijltjes geven de route aardig aan. In de stad volgt de volgende kleine beklimming die eenvoudig genomen wordt. Er is namelijk een roltrap die ons de stad omhoog brengt. Na deze meevaller laat ik Bilbao en Portugalete achter me. Met uitzicht over de snelwegen en het geraas ervan trek ik weer landinwaarts op zoek naar onze bestemming van vandaag.

De route is verder rustig. Het weer geweldig. Onderweg loop ik vaak alleen, dan weer met Frits of Storm. De laatste is ineens uit het zicht verdwenen. Frits meldt dat hij bij een bron wilde rusten. Samen zoeken we even later maar een cafeetje op en nemen een rustpauze. We moeten dan nog een uurtje. Terwijl we in de zon zitten te genieten en onze voeten even rust krijgen arriveert ook Storm weer. We weten dan nog altijd niet waar we een slaapplaats kunnen vinden. Met het geluk van een vloeiend Spaans sprekende Frits in ons bezit komen we in contact met een verhuurder in La Arena, 1 km voor Pobeña. Hij heeft een appartementje voor 3 personen en we kunnen er ook koken. En dat wordt hem dus. De zon is ondertussen zo actief dat ik ook mijn broekspijpen maar heb afgeritst om mijn kuiten wat zon te gunnen. Afgelopen jaar is dit geen enkele dag gelukt. Op weg maar weer voor het laatste stukje.

Na een uurtje bereiken we kust weer. Opnieuw weer zicht op zee. Terwijl we van ons welverdiende pintje genieten vindt Frits de verhuurder. Het appartement is perfect maar kost dan ook wel € 70,= Maar opnieuw dekens en echte handdoeken. Eten vinden we wel ergens in La Arena.

En zojuist komt Frits binnen wandelen. Hij heeft ook al een eettent gevonden. "Sieht gut aus und ist bis acht Uhr offen" Alleen meldt Storm dat hij in zijn korte tijd in La Arena al ruzie heeft gehad met de eigenaar omdat het in zijn ogen een onbehouwen vent is.

Morgen verlaten we Baskenland en trekken we Cantabrië in. Zaterdag hoop ik in Santander aan te komen. Hans en Bob, tot zaterdag.

¡Buen Camino!