Het was een goede nacht. Na nog een pintje na het eten zijn we naar bed gegaan. Zelfs de koeien hielden rekening met onze noodzakelijke nachtrust want ik heb geen koeienbel meer gehoord.

Na de verplichte rituelen van iedere morgen kunnen we vandaag voor vertrek ook ouderwets ontbijten. Er is brood, ham, kaas, melk, jam én er zijn eieren. Bob heeft ondertussen de koffie al gezet.

Onze Amerikaanse/Spaanse wandelmaat heeft de broodrooster ook al gevonden en is druk doende het verse brood te verouderen. Hans blijkt goed in het klutsen van eieren en even later staat er ook omelet op het menu. Onder het kokkerellen leg ik mijn heldere mening vast in het op tafel liggende gastenboek.

Na ons voedzame ontbijtje kunnen we op weg. Herbergpapa staat bij de voordeur, klaar om ons uit te wuiven. Herbergmama is helaas ondertussen de hond aan het uit laten maar we hadden haar graag nog even de hand geschud en bedankt. Maar Manfred zal haar de groeten overbrengen.

Ik heb vandaag maar mijn nieuwe regenbroek aangetrokken en ook mijn regenjas. Het weer kan alle kanten op en er is neerslag voorspelt. Zelfs Hans die trouw met ontblootte kuiten en T-shirt wil lopen heeft wat extra's aan. Goed voorbereid kunnen we op pad. Doel voor vandaag is La Isla. Het ligt 24 kilometer verderop en deelt onze komende 2 dagen in tweeën. Vrijdagavond willen we in Villaviciosa zijn. Vanaf daar splitsen we ons af van de Route del Norte en beginnen we aan de Route Primitivo.

Het begin van de dag gaat zoals gewoonlijk erg vlot. De eerste pas uur zijn snel voorbij en we stoppen op tijd voor koffie. Vanwege een goed ontbijtje bij Herbergpappi und -mammi heb ik in ieder geval niet veel honger. We belanden in een prachtige Panadarina (brood/bankerbakker) in Ribadeselle. Koffie met een zumo naranja is voldoende en even later kunen we alweer op weg.

Het is eigenlijk redelijk saai onderweg. Op de route Francais lopen vel meer wandelaars, hier komen we er per dag misschien een stuk of 5 tegen. Voor de rest geen mens. En dat betekent ook dat er weinig te vertellen is. Opnieuw is de omgeving prachtig en ik wil nog genieten van de laatste dagen langs de kust. Onderweg maak ik daarom nog regelmatig foto's van de kust. Vanaf morgen gaan we landinwaarts en is de kust verdwenen. Links van me zie ik al een paar dagen de bergen. Ergens moet ikmdie de komende dagen gaan oversteken en ik zoek een plek waar de klim niet te hog zal zijn. Maar de pijltjes en mijn nieuwe handboek zullen me de weg wel wijzen. Vanaf zaterdag kan mijn huidige handboek voor de noordelijke route worden opgeborgen en ben ik aangewezen op mijn andere handboek voor de afsplitsende pelgrim.

En dat wordt nog een hele studie ben ik bang. We zullen per dag nog beter moeten plannen hoeveel we willen lopen. Dit wordt dan voornamelijk bepaald door de beschrijvingen in mijn handboek. Hierin staan de slechts weinige herbergen en de plaatsen waar er ook wat te eten is. We zullen het wel zien en over 14 dagen weten we ook weer hoe dat werkt.

Na Ribadesella vertrekken we naar Vega. De uitzichten op de kust zijn mooi maar verder is er zoals ik al zei weinig te melden. Afgezien van een surfschooltje op het strand is het erg rustig op de boulevard. Onder het lopen stuur ik nog even een mailtje aan Monique en Wil. Ze trouwen op dat moment en ik had er eigenlijk bij moeten zijn. Het is nu even niet anders maar op het moment dat er in Schijndel luidruchtig "Ja!" geroepen wordt ben ik in gedachten tenminste aanwezig. Monique en Wil, vanuit een prachtig Spanje wens ik jullie al het goede. Van Harte Gefeliciteerd.

Alleen het weer blijkt weer niet betrouwbaar, het wordt namelijk steeds mooier. Mijn rug wordt nat en na enige tijd besluit ik toch maar mijn andere broek te zoeken. De broekspijpen worden direct afgeritst zodat ook mijn pracht kuiten in het zonlicht kunnen bijkleuren. Mijn beide wandelmaten kunnen mijn beslissing begrijpen en wachten geduldig totdat ik weer op weg kan. Wat een vrienden hè!

Als we een stadje binnen wandelen, Vega, moeten we via een mooi weggetje afdalen. Ik loop voorop en voor me zie ik ineens een paar mensen staan. Daarnaast ook camera's. En met mijn ervaring met het NOS journaal en de foti shoot voor mijn werkgever weet ik waar dit over gaat. Dit is voorwaar geen kattenpis, dit is television nacional! En dan moet mijn smoelwerk natuurlijk wel nadrukkelijk in beeld. Heel Spanje mag weten dat ik hier loop; Simon, uno peregrino de Hollanda. En omdat het weggetje erg smal is en er 2 camera's draaien kan niemand zich zo draaien dat ik niet in beeld kom. Achteraf bleek dit natuurlijk ook de bedoeling, maar dat wist ik toen nog niet. In het groepje van 3 loopt de presentratrice met 2 Spaanse dames door het straatje en heeft ze een gesprek met de dames. Op de achtergrond komen wij aangewandeld. En als ik wil passeren komt er een "spontane" reactie, "Kijk, en ook nog pelgrims op weg naar Santiago!" Maar dan op zijn Spaans natuurlijk. En direct wordt ik gevraagd om een reactie. Vanwege mijn beperkte Spaanse woordenschat neemt Hans het gesprek met de schattige presentatrice over. Bedankt vriend . . . Lul maar lekker een eind in het buitenlands weg. Fijn! Sta ik daar even fijn voor José met de pequino achternaam. Het is toch ook geen wonder dat het een ex-collega is. Voor minder help ik ze naar de eeuwige taalcursussen!

Maar het geeft mij tijd om wat foto's van het gebeuren te maken. Ook mooi, toch?

Na Vega is het wandelen richting La Isla. De wegen worden voor en groot gedeelte ingeruild voor wandelen door weilanden. En na enige tijd verschijnt in de verte ons einddoel. Het zal dan nog een goed uur wandelen zijn.

We trappen lekker door en even voor half drie vinden we de voordeur van Señora Ángelita. Zij beheert de oude school war de herberg in gevestigd. Het gebouwtje waar we zitten te wachten kan alleen nooit een schooltje zijn geweest. Of er hebben nooit meer dan 6 kinderen tegelijk in het gat gewoond. Even na half drie komt er een oudere dame aangelopen. Het gaat heuvelop en daarom op haar gemakkie. Ik kan haar geen ongelijk geven. Als ik vraag of ze Señora Ángelita is ontkent ze. Maar ze blijkt wel de sleutel van het huis te hebben. Na het verwijderen van een schot bij de voordeur, waarschijnlijk om de katten niet tegen de deur te laten zeiken, haalt ze de paperassen en kunnen we worden ingeschreven. Terwijl het grote schrift op tafel komt gaat er meteen een heel verhaal in het Spaans achteraan. Er blijkt een oaar dagen eerder een andere pelgrim te zijn geweest die zijn geld, paspoort etc. is vergeten. Ook de guardia civil heeft hem nog niet kunnen vinden. Met handen en voeten wordt het verhaal duidelijk gemaakt maar met de paar woordjes die ik dan wel kan volgen is het zeer begrijpelijk.

Ondertussen schrijven we ons in, één voor één. Het duurt even want het is een volledige vragenlijst. Stempeltjes worden met de uiterste nauwkeurigheid in ons pelgrimspaspoort geplaatst. Deze moeder Theresa kent haar pappenheimers en alles gaat conform het boekje. Bij twijfel over de afgifte van zijn identiteitsbewijs wordt Bob gevraagd dit even te laten zien. Het is gelukkig in orde en we mogen naar de oude school om ons plekkie voor de avond te bemachtigen.

De oude school is een paar minuten verderop. Het is er keurig. Een keuken, wasmachine, gescheiden badkamer voor jungskes en meskes. En we zijn opnieuw alleen. Alle keuze dus nog en ik zoek een bed met bovenverdieping, maar nog belangrijker, mét stopcontact. Mijn tablet etc. moet weer geladen worden vannacht anders kan er geen blog geschreven worden. En ook hier wordt ons territorium afgebakend met drogende kleren. Er mocht nog eens iemand boven me willen gaan liggen.

Na de douche kunnen we op weg naar de bar die we iets eerder al gepasseerd zijn. We hebben honger en willen graag even wat eten. Tegelijk kunnen we wat schrijven en ons plan voor morgen doornemen. En terwijl we alvast een pasta nemen krijgen we wat er was beloofd. Een bui, kort en hevig. Onze was die te drogen hangt moeten we dus binnen halen. Maar even later klaart het weer op. Morgen zien we wel wat het wordt.

Nog één dag en we gaan op weg naar Santiago de Compostella, via de route Primitivo.

¡Buen Camino!