Het uploaden van mijn verhaal gaat in de bar gelukkig goed en ook de foto's van een dag tevoren staan er uiteindelijk snel op. Vreemd dat ze niet op mijn blog stonden want in de maffia tent van de dag tevoren leek het goed te gaan. Maar uiteindelijk komt dus alles toch weer goed, zoals altijd.

We hadden gisteren bij het eten voor het eerst eens een keertje; soep! Heerlijk. Aansluitend een lapje rundvlees met friet en als toetje een heerlijke flan. Het buikje was weer rond en we konden terug naar onze privé herberg. En deze keer was ie ook privé gebleven. Er lijkt alleen nog een ontsnapte monnik in het klooster te slapen want als we naar bed gaan horen boven ons nog voetstappen. Maar ook dit is binnen de kortste keren voorbij.

Na een geweldige nacht, vanwege de rust, de geweldige bedden en het ontbreken van een snurkende pelgrim werden we om zeven uur wakker.

De fris gewassen kleren zijn een genot. Het is net alsof we weer net beginnen. Het weer ziet er goed uit en na het inpakken van de rugzakken en het afhalen van de bedden kunnen we weer op pad. Er moet vandaag gewerkt worden, zegt das Handbuch.

Hans heeft das Handbuch al bestudeerd en er wordt een stevige klim voorspelt. Maar eerst krijgen we een stuk van 11 kilometer waar geen voorzieningen zijn en we dus volledig op elkaar zijn aangewezen. Voor we vertrekken nemen we dus eerst maar een ontbijtje, bestaande uit een gisteren al ingekochte empenada of croissant (in mijn geval) met daarbij een multivitaminen of een sinaasappel. Koffie ontbreekt maar we vertrouwen erop dat we het wel zullen gaan redden het eerste stuk. Op weg dus naar Salas.

We verlaten de herberg en gaan rechtsaf. Onze bouwvakkers zijn ook al present en kunnen weer aan de restauratie van de tent beginnen. Gezien het tempo waarmee ze staan te trappelen om te mogen beginnen zullen ze ook wel eest koffie nodig hebben.

Na enkele meters staan we al voor de eerste klim. Het gaat steil omhoog en het vraagt wat energie om boven te komen. In de verte zien we achter ons de onvoltooide brug van gisteren. Waar wij zijn aangeland ligt het stuk waar de brug mogelijk nog ooit wordt aangesloten maar ook hier ziet het er niet naar uit dat er binnenkort weer activiteiten zullen zijn. Het uitzicht is zoals altijd weer geweldig en maakt deze eerste klim van vandaag meer dan goed. Omdat het nog wat fris is loopt het lekker. De jassen zijn uit en daarom is het wat fris maar de voorspellingen zijn goed. De rest naar Salas blijkt een lichte klim en deze verloopt voorspoedig. Er is inderdaad nergens koffie te vinden waardoor we uiteindelijk om een uur of half elf in Salas aankomen. Het is er markt vandaag en we vinden een terrasje bij de kerk, met uitzicht op de lingerieverkoopster van de markt. BH's in alle maten en kleuren, slipjes uitsluitend in de maat XL of groter. Er zit voor ons niks tussen maar onder genot van een bakkie koffie gaan de voetjes omhoog en beoordelen we alles wat voorbij komt. Hoger dan een schraal zeventje zien we helaas niet voorbij komen.

Ons Handbuch wordt maar weer eens geraadpleegd, er moet nog wat komen volgens mijn wandelmaat. En inderdaad, er komt een klim van 350 meter, opnieuw steil omhoog. Halverwege zullen we de Autobahnbrücke ergens kruisen en voor mij is dat dan meteen een mooi tussendoel. Maar het Handbuch maakt er ook melding van dat het uitzicht de klim meer dan waardevol maakt. Ik ben dus benieuwd.

Na de koffie kunnen we op pad, nadat we nog even door een Spanjaard worden gewezen op het prachtige weer van vandaag en het feit dat het vanavond blijkbaar gaat regenen en de komende dagen ook. Dat had ik ook al op het nieuws gezien, amigo, maar dat weerbericht is hier net zo betrouwbaar als jullie economie. Sterkte ermee en we zien wel.

We verlaten het dorp en we zien de windmolens op de top van de berg. Onze inschatting is dat we daar naar toe gaan. Halverwege is ook de Autobahnbrücke duidelijk zichtbaar, mijn eerste doel. Het pad gaat inderdaad redelijk steil omhoog en bestaat vooral uit keien, afgewisseld met gedeelten die redelijk begaanbaar zijn. Hoe Primitivo wil je het hebben? Maar das Handbuch heeft niks te veel gezegd, het is een prachtig pad! We lopen in eerste instantie naast een beekje en het is er redelijk beschut tegen de steeds feller wordende zon. Het gaat lang rechtsom omhoog en uiteindelijk gelukkig ook een keer naar links. Zo'n draai wordt dan meteen een korte rustpauze want met bepakking is het toch een hele inspanning. Maar we kunnen na een korte pauze weer op pad en bereiken uiteindelijk de Autobahnbrücke waar we onder doorgaan. De eerste fysieke horde is genomen. Ik kan op weg naar de top.

We zijn de brug (wederom een perfect staaltje civiele techniek!) net onder door of we treffen de eerste andere pelgrims van vandaag. Het zijn de 3 Duitse en Noorse wandelaars die we gisteren in Grado al passeerden. Ze zitten gezellig te ouwe meuten op de vangrail en de rug is zeker niet nat. Hoe ze hier zijn gekomen is mij een raadsel en eigenlijk wil ik het ook niet weten. Ze roepen wat en wij reageren wat maar klimmen onvermoeibaar door. Glorie ligt in het verschiet, er moet alleen nog effe gewerkt worden.

En na een volgende klim bereiken we toch weer vrij snel de top van vandaag. We zien de windmolens deze keer van de achterkant maar wel op dezelfde hoogt. In een bushalte nemen we onze noodzakelijke rustpauze en eten de laatste noodrantsoenen op. De volgende "grote" stad ligt dan nog enkele kilometers verderop en het terrein is vanaf hier redelijk vlak. Een eitje nog.

En inderdaad, La Espina is snel gevonden. Het stelt niet echt iets voor maar het heeft meerdere bars en supermarkten. En zelfs 2 herbergen waarvan wij er gisteren al een op aanraden van segnorita Gloria hebben uitgezocht. Hij ligt boven een supermarkt. De eigenaresse, segnorita Carmen, beheert ook de herberg en de laatste draait op giften. Nou zijn wij nooit te beroerd om een gift te doen, mits de tent een beetje naar onze normen is. En ook deze keer raak. Geen enkel probleem, er is nog niemand en we zullen er alles aan doen dat ook zo te houden. De gewone bedden zijn voor ons en na de vertrouwde warme douche is het tijd om ook de inwendige mens te spoelen, op naar de bar dus.

Op zoek naar de bar komen we ineens ook weer de drie dames tegen waarvan er eentje al 78 blijkt te zijn. Ze zijn ook op zoek naar een herberg en willen er eentje met een tuintje waar ze lekker in de zon kunnen zitten. Ja! En ik zoek er eentje met een jacuzzi en een massagedame, ga je lekker? Maar nadat een van de dames onze herberg heeft gecontroleerd besluiten ze toch maar naar de tweede te gaan, héél vervelend.

Bij de bar zitten we heerlijk in het zonnetje, het is een goeie 28 graden, zolang de zon schijnt. Zodra die verdwijnt valt de temperatuur ook omlaag. Hans waarschuwt al enkele dagen voor Seite 102 van das Handbuch. Maak dan je borst maar nat! Dan gaat het gebeuren! Menig pelgrim sneuvelt hier waarschijnlijk en wordt daarna in de analen bijgeschreven als onvolwaardig pelgrim. Het zal mij niet gebeuren! Omhoog naar de top en als het kan in ijltempo. Het kan maar gebeurt zijn. We zitten nu op bladzijde 80 van das Handbuch für die steigende und talende Pelgern en ik ga niet kijken wat er op me af komt. Ik zie het wel gebeuren.

Maar dat het nog een zwaar weekje gaat worden wil ik wel geloven.

Bij terugkomst in de herberg schrijf ik mijn blog. En even later komt er dan toch nog een Spanjaard binnen vallen. Hij reist alleen en krijgt ook een plekkie bij segnorita Carmen. Later moeten er volgens ons talentalent nog 3 volgen, het zal wel. Het wordt dus niet zo'n pracht nacht als gisteren maar ach, het hoeft ook niet altijd zo luxe te zijn. Denk ik.

Nog een paar dagen en ook Seite 102 kunnen we omslaan.

¡Buen Camino!