De wonderen zijn de wereld nog niet uit, of nog beter, een geluk bij een ongeluk.

Aangezien er al een paar dagen op verschillende tijdstippen mijn olielampje gaat branden, geel weliswaar maar toch, vond ik het wel zo verstandig de serviceafdeling van de camperverhuur er maar eens van op de hoogte te stellen. En ze waren blij verrast met mijn telefoontje. Direct laten staan, nergens meer aankomen, de hulptroepen zijn al onderweg. En inderdaad, binnen een uur verscheen de monteur op de camping. Na uitwisseling van alle informatie verdween zijn hoofd onder de reeds geopende motorkap. Na een minuut of 10 kwam het duidelijke antwoord; “Vreemd, héél vreemd. Maar ik weet het ook niet” Zijn mening was dat er teveel olie in zou zitten maar dat gewoon verversen het beste zou zijn. “Waar zal ik een gat graven?” vroeg ik. Maar dat blijkt ook in Nieuw Zeeland ook niet meer zo te werken. De eenvoudigste oplossing, even overleg met het hoofdkwartier  en dan naar de overkant van de straat, want daar zit een garage. De monteur is een stuk chagrijn maar daar moest ik me maar niets van aantrekken. Nou ben ik zelf meestal toch het zonnetje in huis dus dat zou wel goed komen. Even later belde het verhuurbedrijf terug, het was akkoord en ga er maar naar toe, het is geregeld. Het was niet zeker of ie direct tijd hadden maar als het erg lang zou duren betaalde ze de gemiste dag wel terug. Die wisten dus al meer dan ze vertelden, begreep ik later.

Dus op pad naar mijn redder in nood aan de overzijde van de straat. Wil moest nog even de vuilwatertank legen en was dan ook klaar voor vertrek. Nou . . . Wilma en ik dus naar de overkant. Het lachebekkie  stond net banden te wisselen.  Beleefd vraag ik of er was gebeld. En ja hoor, dat was geregeld. Dus ik zeg; “Nou, dan effe rap olie verversen, want er moet vandaag ook nog wat bezichtigd worden vriend” Maar daar wist ie niks van, en daarbij, hij had pas na 16.00 uur tijd. Dus. 

Nou, wij dus weer terug om het goede nieuws te melden. Zeg ik dus; ”Komt mooi uit want dan gaan we vandaag maar terug  naar Hot Water Beach want daar is het nu laagwater en kunnen we dus op het strand de warm waterbron bekijken, en daarna ook nog terug naar Cathedral Cover die we gisteren ook gemist hebben. Mooi toch! Ik ben me toch soms een lichtpunt!

Dus zo gezegd, zo gedaan. De campingchef had al gezien dat er wat problemen met het voertuig waren en begreep al snel dat we een nachtje langer bleven. Na uitleg van de planning voor vandaag kregen we ook nog een schep mee zodat we op het strand een eigen kuil konden graven. Service!

Met Wil zijn camper dus op pad naar het strand. En daar aangekomen werd al snel duidelijk dat er ook mensen zijn die wél weten dat je bij eb moet komen. Een paar honderd meter verderop was het in vergelijking met gisteren redelijk druk. Gewapend met schop,  en Wil en Moniek in uitdagende badkleding, wij op weg naar de meute wat verderop op het strand. Het zeewater was koud aan onze voetjes maar verderop lagen mensen languit in hun eigen gegraven kuil. En terwijl we dichterbij kwamen liepen we op een gegeven moment tussen de kuilen, door wat sijpelend water. En nondeju, dat was warm! En niet zo’n beetje ook! Niet normaal. Zeg maar gerust heet. Iedereen de grootste lol, want wat een vreemde ervaring. Heet water dat op het strand omhoog komt, maar gemengd met wat zeewater een heerlijk warm bad wordt. Je regelt zelf de temperatuur door meer of minder zeewater in je kuil te laten stromen. Blijken die Duitse streken toch nog ergens goed voor te zijn. Na een half uurtje houden we het voor gezien. Het was zeker de moeite waard en we zijn blij dat mijn camper met stukken staat . . .

Na een kopje koffie weer verder naar de tweede miskleun van de dag ervoor; Cathedral Cove. We hebben voldoende tijd want die hill-billy met de smeerput heeft voorlopig toch nog geen tijd voor ons. Dus daar aangekomen de wandelschoenen aan want er staat een wandeling van 40 minuten voor ons klaar. Niet op en neer hoor. Nee, enkele reis. Dus hetzelfde stuk ook weer terug maar dan bergop. Maar het moet toch de moeite waard zijn als ze er zelfs een parkeerterrein voor aanleggen. We gaan op pad en het is een waarlijk genot met het zonnetje op ons hoofd. Ik moet mij inhouden om niet te gaan zingen terwijl we over het pad dat slingert door de bossen, langzaam richting strand afzakt. Het mooie wandeling met zelfs nog een stukje off-piste omdat er collega’s aan het pad aan het werk zijn. Op zich al de moeite waard van het uitstapje. Na het pad en een behoorlijke trap zetten we voet op het strand. Even is het zoeken maar al snel zien we links van ons hetgeen waar het hier allemaal om draait. Daar zijn we voor gekomen, dit zien en dan sterven, daar doe je het toch voor? De uitholling in de rots. En ik kan gelukkig nu het antwoord op de vraag van gisteren geven. Zwemmen/roeien/lopen , wat is er mogelijk? Geef ons uitsluitsel, hoor ik iedereen denken. Nou, geen roeien, geen zwemmen, maar wel lopen. Het is weliswaar een gat, zeg maar gerust een groot gat in de rotsen, maar eigenlijk ook niet meer dan dat. En je kunt er dus door heen lopen. Oh ja, en er ligt zand maar dat is dan weer niet zo vreemd voor een strand. En ehhh, nou eigenlijk verder niet zoveel. Groot gat dus in de rots met zand eronder waar je doorheen wandelt. Naar het volgende strand. Dat is het, niet meer, niet minder.

Dus na een paar uur weer terug bij de auto en wij terug naar de camping. Camper opgepikt om op tijd bij hulpvaardige mechanicien te zijn. Hij zou eens wat eerder tijd hebben. Ik meld me bij Willem Bever en na het afgeven van de sleutels worden we verzocht om om 16.30 maar eens terug te komen voor een sluitende diagnose van mijn technisch probleem. En zo zijn we naar drie kwartier weer terug bij de plaatselijke komiek. Hij is nog altijd bezig en vraagt of het het rode of het gele lampje was. “Het gele! “ weet ik te vertellen. “Nou dan weet ik het ook niet. Er zit genoeg olie in, ook niet teveel. Het zal wel en ik zou zeggen, rijden met die hap” . . . .

Dus dat gaan we morgen maar weer doen. Niks wijzer met de auto maar wel een paar mooie locaties gezien. Elk nadeel heb z’n voordeel, zei ‘r ooit iemand.

Till next time.