Het was vannacht 2 graden. Niks van gemerkt en geslapen als een roos. De zon schijnt al volop als we om 08.30 u. wakker worden. En het uitzicht over het meer is absoluut indrukwekkend. En een rust!

We eten op ons gemak en na het legen en vullen van de tanks kunnen we weer op weg. We zijn Wanaka nog niet uit en Wil slaat ergens af. Oh ja, het volgende punt van de lijst, het puzzelpark. Het heeft totaal niks met Nieuw Zeeland te maken maar het staat op de lijst met bezienswaardigheden. Dus bekijken. Ze hebben een 3 dimensionaal doolhof en 5 kamers met optische illusies, zeg maar, ze ziet het en het is vreemd.

Dus wij naar binnen. Eerste kamer, hologrammen. Aardig maar eigenlijk niet meer dan dat. Tweede kamer, scheve kamer. Is al beter want Wilma raakt meteen in de war en valt tegen de muur. Het duurt even voor ze er aan want maar is het wel leuk want alles gaat anders dan verwacht. Derde kamer is een ruimte met gezichten, wel leuk en dat is het. De vierde kamer heeft een ruimte waarbij groot en klein verwisseld worden. En eindelijk is mijn nachtegaaltje een keer groter dan mij, op de foto dus. Het is wel lachen! En de vijfde kamer heeft nog een aantal leuke zaken die verwarrend kunnen zijn. Al met al best wel de moeite waard dus. Vervolgens nog ruim 40 minuten in het 3D doolhof en toen waren we het beu. Snel wat te eten en op weg naar Queenstown.

Het is, en ik weet dat ik in herhaling val, een geweldige omgeving. Nu geen bomen maar meren en eigenlijk kale bergen. Maar wat een prachtige omgeving!!! We schieten lekker op en belanden mooi op tijd in Queensland. Na te hebben getankt en inkopen hebben gedaan kunnen we naar een camping.  En op tijd zijn we op de camping, want het is druk. Bere-druk zeg maar want de schoolvakanties beginnen hier. En de camping van dit toeristische stadje is dus nagenoeg vol. Iets waar we de komende dagen dus rekening mee moeten gaan houden.

We hebben twee van de 300! Camperplaatsen (150 met stroom en 150 zonder stroom) van het Queenstown Lakeview Holiday Park. Lake view . . . Het zal wel. Misschien als ik een emmer water buiten zet dat ik iets van plas kan zien. Voor de rest een en al campers en daarna huizen. Niks geen  meer in zicht. Alles strak geordend en geen struik of boom in de nabijheid om eens lekker tegenaan te . . . . Moet ik ook nog naar het toilet lopen.

Nadat we ons geïnstalleerd hebben kunnen we naar het centrum dat volgens enkele van mijn reisgezelschap GELUKKIG op een paar minuten loopafstand ligt. Het is ook niet meer dan dat en het eerste wat op de lijst staat is de aankoop van een Fergburger. Volgens sommigen, waaronder Ronnie, de beste hamburger ter wereld. En de tent heeft ruime openingstijden; 08.00 – 05.00 u. Dan kun je nog eens met een gerust hart op stap gaan. De receptioniste heeft al aangekondigd dat de wachtrij soms kan op lopen tot een uur. Dan moet het toch een bijzondere hamburger zijn. En het eettentje is snel gevonden. De belachelijke wachtrij voor de deur ook. Veel japanners. Maar het duurt  zeker geen uur. De bestellingen worden snel opgenomen en met je nummertje in je hand is het wachten op de sensationele hap. De dames en heren in de keuken staan aan de lopende band de bestellingen klaar te maken. En inderdaad, het wordt een indrukwekkende hamburger. Voor mij een Tropical Swine. Met lekkere gebakken ananas maar helaas met te veel van dat konijnenvoer. Het is een prima burger waar je voorlopig mee vooruit kunt. En nadat we ons hebben zitten bevuilen want de saus loopt er bij elke hap aan alle kanten uit moet er ook nog een bar bezocht worden. Deze staat op de alom gerespecteerde lijst. En die hebben we helaas niet bij ons dus daar blijft het bij. Maar ook de geadviseerde rodelbaan van 1,6 kilometer wordt “in onderling” overleg overgeslagen, vanwege de kosten. Blijken die achteraf verkeerd te zijn doorgegeven en vinden sommigen het toch wel jammer dat we niet gewoon zijn gaan kijken in plaats van het doelloos geslenter door het centrum. Maar goed, wie weet komen we nog een keer zoiets tegen.

Na een pintje no. 4 van de lijst aan de muur kuieren we terug naar de camping. De kachel wordt opgestookt want Wilma meldt dat het richting vriespunt gaat. Je kunt maar beter goed voorbereid zijn dus de bedsokken worden weer klaar gelegd. En nee! Er komt niemand zijn koude voetjes tegen mijn benen warmen, maar dat lijkt mij logisch. Toch?

Till next time.

(Voor het kaartje met de locatie van het verhaal, foto''s of filmpje neem ik geen verantwoording. Dat gaat helaas nogal eens fout)