We nemen de camping die we op advies van de coureur met de groene boot hebben gekregen. Hij ligt afgelegen maar prachtig aan een meer, Lake Rotoroa. De weg ernaar toe eindigt via een smal bospad bij een grasveld. Het is nergens vlak en de “weg” is een net gegraven kleipad. Eén bui regen en we komen nooit meer weg. Dat wordt hem dus niet. Maar vreemd genoeg is ook het meer niet te zien. Wil zoekt verder en vind de plek aan het water. Er is verder niemand en we hebben het rijk alleen. We betalen de overnachting door het gevraagde bedrag en de benodigde gegevens in een zakje te doen en zijn klaar voor de nacht.

Het meer staat vanwege de regen erg hoog en de steiger is alleen met laarzen begaanbaar. Verder is hier absoluut geen stroom of water en zijn we dus op ons self contained vehicle aangewezen. En ook internet ontbreekt op deze uithoek van de wereld, dus er wordt ook niks op mijn blog gezet. Wordt dus een rustig avondje kaarten. Rikken met een vreemde draai vanwege Monique haar klaverjas talent. Maar het is wel lekker ontspannend. Later komen er nog meer gasten maar die slapen allemaal in een auto, “self contained” Dus met een jerrycan en portable toilet in de kofferbak.

De volgende morgen is het druk bij het meer. Er staan 3 groepen die met kano’s de rivier gaan afvaren. Het duurt lang voor ze eens in het water liggen en weg zijn. Even later vertrekken wij ook maar en gaan verder naar Nelson. We hebben een dag over omdat de boot waar we mee willen pas op vrijdag passagiers mee neemt. Het betreft een mail-boat die de eilanden bij Marlborough Sounds af vaart en (je raad het al) de post rond brengt. Hij vertrekt vanuit Havelock maar in dat gat is écht niks te doen dus het wordt eerst een dagje Nelson. De stad bekijken en een avondje stappen. Autorijden wordt het dus ook niet meer en we nemen een van de drie gratis parkeerterreinen in de stad. Je betaald alleen parkeergeld tot 17.00 u. Er zijn ook douches en wasmachines beschikbaar tot 17.00 u. Daarna vertrekt de vriendelijke dame die de boel keurig! bijhoudt en komt de volgende morgen om 07.30 u. weer terug om de tent weer open te doen. Gebruik van het toilet kost 20 cent, de toiletten die ’s-nachts open blijven zijn gratis.

Het is in het begin even vreemd om midden op het grote parkeerterrein te staan en Wilma ziet het allemaal niet zo zitten, en dat is dan nog zachtjes uitgedrukt. Maar de stad en de haven wordt bekeken en na wat koffie en een pot bier wordt de stemming beter. Uiteindelijk is om 18.00 u. het parkeerterrein grotendeels leeg en begint het weer ergens op te lijken. We blijven dus staan en kunnen op jacht naar iets te eten. Het wordt een pizza, 3 halen, 2 betalen. Dus alle 4 een pizza besteld. Wil vraagt nog even naar het verschil tussen large, medium en small. En dat is maar goed ook want een large pizza is een familie pizza van 60 cm doorsnee. We houden het met drieën op een medium, Wilma gaat voor de Calzone in de small uitvoering, een verstandige keuze.

We eten ons klem aan de Italiaanse hap en rollen voldaan buiten. Wilma houdt het na een paar pinten niet vol en gaat op tijd naar bed, wij gaan toch nog maar even verder in een bar waar live muziek speelt. En mijn avond wordt nog mooier nadat ik mailtjes van collega’s ontvang die net gaan werken. Het wordt uiteindelijk een late avond.

De volgende morgen haal ik de gratis tickets voor het eerste uur parkeren uit de meter, ik had de wekker gezet want ze blijken hier tijdig te controleren. Het liefste zou ik nog een uurtje blijven liggen maar om 09.00 u. moeten we toch echt vertrekken. De rit naar Havelock is snel gedaan en we staan voor de middag al op de camping. Stekker erin, telefoons etc. aan de laders en even een tukkie doen. Na de middag bezoeken Wilma en ik nog even de haven en het “museum” waar een vrijwillige bijdrage de toegang is en we staan na een half uur weer op de camping.

Vanavond gaan we uit eten, het restaurant hebben we al uitgezocht, want Havelock is (wie kent het niet) de mosselhoofdstad van de wereld . . . We gaan het meemaken.

Till next time.