Ook morgen schijnt de zon.

Olie blijft een probleem.

Vanwege een lange avond tevoren hebben Wil en Monique een middagslaapje gehouden, vervolgens nog douchen en zo werd het alles bij aldaar half acht voor we konden gaan eten. Het restaurant waar we gaan eten heet “the musselput” Mag je zelf vertalen. Er is weinig activiteit en er is maar een tafel bezet. De serveerster kijkt ons ook een beetje vreemd aan en verontschuldigd zich want ze wilden eigenlijk gaan sluiten. Wat denken ze hier in de mosselhoofdstad van de wereld wel niet. Als er geen van de 746 inwoners komt eten kan de tent op slot of zo??? Ze vraagt toch de kok maar even en we mogen blijven. Ze mag van geluk spreken want ik zou zo maar in vloeiend Nieuw Zeelandse mijn gewaardeerde mening kunnen spuien. We hebben honger en willen . . . . Mossels. Mussels dus. Er staan verschillende menu’s met mosselen op de kaart. Voor Wilma 1 kilootje met chili, knoflook en tomato, voor mij knoflookbrood en ook 1 kilootje mosselen met Thai en coconutsauce. Of zoiets tenminste. Wil besteld een bord met 12 mosselen met verschillende smaken, als voorgerecht. Verder vlees, en zo ook Monique.

De mosselen komen en de pan ligt vol met gigantische mosselen, sausje er overheen en dat is het. Het zijn geweldige dingen waar ze in Yerseke nog wat van kunnen leren. Jawel, het moet gezegd, prachtige mosselen, en misschien nog belangrijker, geweldig lekker. Daar kan zelfs de Philippine niet tegen op! Totaal 21 stuks, en dat blijkt veel want meestal krijg je er maar 18. Havelock maakt zijn naam waar, een gat van niks maar verstand van mosselen hebben ze.

Na het eten is er in verband met de late avond tevoren geen verdere activiteit. Vroeg naar bed want we moeten vroeg op want we gaan post bezorgen.

De volgende ochtend dus om half zeven al op. Brood smeren, drinken erbij, camper loskoppelen en ergens parkeren. We melden ons keurig op tijd bij het loket van de Mail-boat. De post in de Marlborough Sounds, zoals de regio hier heet, wordt per boot bezorgd en wij gaan dus, tegen betaling, een dagje mee. Hoe on-Nederlands kun je zijn?

Het blijkt een van de laatste tochten van de boot. Hierna nog 1 en dan krijgen ze de nieuwe boot, een catamaran. Die is sneller en kan zelfs 99 personen meenemen. Deze boot gaat lekker rustig en neemt max. 45 mensen mee, we zijn echter maar met 13 personen. De kapitein heet Nepal en onze postbezorgster en gids heet Bindy. Even rap een veiligheidsverhaal; niet op de rillingen klimmen, en weg. En rustig gaat het de haven uit op weg naar het eerste adres. Er wordt na een uurtje en veel uitleg over de omgeving en de bewoners aangelegd bij een steigertje. De bewoners staan al te wachten en dat is verplicht. Er moeten zonder aan te leggen postzakken worden uitgewisseld. Het gaat snel en dan is er tijd voor een sociaal praatje. Dat gaat overal zo en het belangrijkste onderwerp is de nieuwe boot die volgende in gebruik genomen wordt. Verder wat geklets over koetjes en kalfjes waar de hill-folks veel verstand van hebben. Ze wonen erg afgelegen, hebben wat veel of mosselen.

Onderweg uitleg over het belangrijkste middel van bestaan hier, de mosselen. Zonder mosselen geen Havelock want nadat goud en hout minder opleverde betekende de mosselkweek de oplossing. En blijkbaar voldoende genoeg om er een keurige haven en fabriek voor aan te leggen. Per jaar wordt er 60.000 ton van gevangen, er zijn 588 mosselvelden en allemaal hans cultuur mosselen. Ze geeft toe, afgekeken van de Nederlanders. De hier gekweekte mosselen heen green mussels en worden in 2 jaar zo’n 10 cm lang. De blauwe versie blijft kleiner en wordt terug gegooid omdat die niet voldoende opleveren. Verder krijgen we nog een hoop uitleg over het vangen van mosselvelden, het verdelen over touwen en 4 maanden later weer opnieuw verdelen omdat het hard gaat met de beestjes. Iedereen hangt aan haar lippen en verbaasd zich over het wel en wee van deze schelpdiertjes, als ze ineens roept “delphins” en wijst naar de achterkant van de boot. Einde verhaal, boot rechtsomkeert en terug achter de dolfijnen aan. En we halen ze in. Het zijn er veel en ze zijn groot. In Indonesië had ik er ook al vaker gezien maar dat waren kleinere. Niet alleen de mosselen maar ook flipper doet het hier goed. We varen een half uurtje met de dolfijnen rond. Als ik op het bovendek sta en naar beneden kijkvaart de boot nog steeds. Maar ik zie ook onze kapitein op het achterdek naar de dolfijnen kijken. En onze gids ernaast. Vaart die afgedankte sloep een beetje zonder bemanning tussen de kliffen rond. Maar het is hier net zo druk als op de weg, geen mens te zien dus. De dolfijnen zijn een mooie afwisseling tijdens de terugtocht. En even later worden we ook nog verrast door enkele blauwe pinguïns. Als ik Bindy vraag om ook meteen maar naar een orka te zoeken (die kun je hier namelijk ook tegen komen) blijkt zoveel geluk niet vorige ons weggelegd. Maar het was een mooie dag.

Iets na vier uur staan we weer aan de kant en halen de campers op. Onderweg naar Picton voor de overtocht van 19.00 u. zodat we vanavond in Wellington zijn en daar morgen nog wat kunnen bekijken. We zijn goed en wel Havelock uit of onze camper begint een wat vreemd geluid te maken, zeg maar janken. Het komt uit het midden van de auto en ik rij langzamer en stop uiteindelijk toch maar. Onder de auto is niks te zien en we rijden verder. Wil staat een stukje verderop te wachten. We kijken nog eens onder de auto en komen tot de conclusie dat het de achteras moet zijn vanwege wat oliedruppels die eronder hangen. Even zijn we weer op weg, het janken blijft en harder dan 80 km/u is niet meer verantwoord. We besluiten zo snel mogelijk een garage te zoeken want het is ondertussen ook al 17.00u. geworden. We vinden een garage en deze Willem Bever is een stuk vriendelijker dan de vorige. Ik leg hem uit wat er aan de hand is en hij stelt me gerust; “Dan is er al meer beschadigd”

Maar een telefoontje naar onze verhuurder, een litertje appelstroop of zoiets bijgevuld, NZ$ 70 armer en een half uur verder kunnen we weer op pad. Een half uur later rijden we de veerboot naar Wellington op en zullen daar overnachten.

De camper jankt nog steeds en morgen tussen 08.00 en 09.00 u. wordt ik terug gebeld door de verhuurder.

Till next time.

S

Reacties

Reacties

moeder

ik ga niet mee uit eten in nieuw zeeland.geniet nog maar de tijd gaat alweer snel .

Marian Lijs

Toch weer even postbode Simon? Groetjes Ingrid...die van Irma ?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!