Ook morgen schijnt de zon.

De laatste bezienswaardigheden.

Gisteravond zijn we begonnen met het op maken van wat er nog in de kastjes ligt. Het wordt een kaartavond met veel Franse kaas, paté en kaasblokjes met véél mosterd. Er komt geen einde aan en we zullen er dus nog een avond aan moeten besteden. Vanavond dus weer rikken.

Het regent niet en het zonnetje schijnt als ik wakker word. Het lijkt dus een mooie dag te worden. Ook bij het ontbijt wordt de koelkast nog eens nagelopen en worden het boterhammen met dik beleg er heerst totale uitverkoop in de camper.

Als eerste gaan we het “centrum” van de stad nog maar eens bekijken. Er is van alles te zien. Zoals een bibliotheek. Hoe zo, “te zien” zult u denken. Nou, deze is bijzonder want deze heeft ook een informatiebalie. En als dat nog niet genoeg is ook een museumpje. De enige in het land. Hoe bijzonders kan iets zijn . . . En ze menen het zelfs ook nog! De enige bibliotheek die dit allemaal in huis heeft. Nergens anders in Nieuw Zeeland is dit bij elkaar te vinden. Het is wat hé! Vervolgens nog even een bezoek aan de Edwin Hillary walk. En dan denk je, nou komt er wat op me af, de Edwin Hillary walk, bekend van . . . Nou helemaal nergens van dus, want is zijn wat informatie panelen onder een overkapping. En dat is weer de verbinding naar het station van Otorohanga. Dat is dan weer wél bijzonder, een station. Want dat hebben we eigenlijk nog nergens gezien. Tot slot moet Monique nog even op de foto met een beeld van een grote blauwe pukeko, u weet wel, zo’n blauwe kip. Maar dan gaan we toch echt op weg, er is verder niks bijzonders meer te vinden.

Het weer is ondertussen opnieuw verandert want het regent weer. Terwijl we tussen heuvels door naar Hamilton rijden zien we ineens weer een puntige berg, zijnde een gedoofde vulkaan. Fotograferen valt niet mee want de bult verdwijnt regelmatig achter een berg, een bord, een gebouw enz. enz. Wilma doet tijdens het rijden diverse pogingen en misschien zit er iets tussen. Een plek om te stoppen is er helaas niet en uiteindelijk leggen we ons er maar bij neer met de conclusie dat het eigenlijk toch maar een puntige groene heuvel is. We zien het wel als de foto’s gelukt zijn.

De rit gaat verder naar Hamilton waar we zullen stoppen voorkoffie een kopje koffie. Daarna heeft Monique nog een bezoek aan een museum op het programma staan. Ik vraag haar wat er te zien is want ik ken die dingen ondertussen wel zo’n beetje. Nou, er is van alles te zien, zegt ze. Wat dan? Nou, kunst, voorwerpen van hier, iets over de geschiedenis. . . . En daarbij laat ik het maar. Er hebben 580 stammen het verdrag met de Engelsen moeten ondertekenen en er zijn minstens net zoveel musea met de geschiedenis over de stam. Wilma en ik bedanken dus voor het genoegen en gaan samen op souvenirs jacht. Na een paar uur, twee tassen met kitscherige maar goed bedoeld kleingoed voor de thuisblijvers op zak en een gevulde maag kunnen we verder. Als laatste nog even een bezoek aan de Hamilton Gardens. Het blijkt een oude vuilnisbelt waar diverse tuinen op zijn aangelegd. Een Chinese, Japanse, Engelse, Italiaanse en een Indische tuin worden bezocht. Het weer is ondertussen opnieuw omgeslagen en het zonnetje schijnt. Ik heb mijn warme jas aan met zakken waar van alles en nog wat in zit en de zon wordt feller. Het is ondertussen 22 graden en een zwart jack is dan geen aanrader.

De wandeling door de tuinen heeft veel weg van een bezoek aan een meubelboulevard. Paden naar de diverse tuinen lijken op de weg naar de slaapmeubelen, de zitmeubelen, de eethoeken, de kinderkamers etcetera. Je begint eraan, kunt daarna geen korte route meer vinden en bent verplicht de route uit te lopen tot je bij de Zweedse balletjes bent. We volgen dus de route maar en ik bereik na het verlies van een halve liter vocht de uitgang. Voldaan want ik heb mooie opgedaan voor mijn voortuin die ik nog wil veranderen. Binnenkort even een collega aan de andere kant van de muur aanklampen. (Hes, op de foto’s zie je mijn nieuwe voortuin, kun je alvast wat brainstormen)

En na het bezoek aan Hamilton kunnen we op weg naar Murphy’s Law Irish Bar. Onze plek waar we de laatste keer overnachten. Met zo’n naam kan de avond niet meer stuk.

Till next time.


Reacties

Reacties

moeder

volgende reis neem je gewoon ook nog een fiets mee.

Marian Lijs

Goede reis terug. Jullie hoeven niet te wennen want het weer hier is druilerig. ?

Hes

Oei tuin in Franse stijl (barok) kan inderdaad wel, maar die citrusplanten (officieel: oranjerie) lijken me niet echt geschikt voor ons klimaat:(

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!