De vereniging gisteravond met Alfons sluiten we af met een pint. We hebben de keuze uit Bavaria en Leffe. Het worden uiteindelijk 3 grote Leffe en slapen perfect. Om 06.30 sta ik weer startklaar voor de volgende etappe van mijn tocht. We hebben de zon in de rug en wind van voren. Het is nog wat fris en ik vraag me af wie deze strijd gaat winnen. Vermoedelijk opnieuw de zon. Het uitzicht is opnieuw wijds en we wandelen in het begin tussen wijnvelden. De meeste zijn niet zo strak gerangschikt als in de Moezel. De planten zijn ook kleiner en laag bij de grond. Ik vraag me dan ook af hoe de druiven hier geplukt worden en waarom de planten zo laag zijn. Na een half uurtje lopen we langs de snelweg. Burgos staat nog altijd als hoofdbestemming aangegeven. Geen kilometers erbij en dat zorgt ervoor dat ik me blijf afvragen wanneer ik Burgos zal bereiken. In mijn hoofd heb ik de tocht verdeeld in etappes. Eerst naar Burgos, dan Leon en tenslotte Satiago de Compestella. Dan blijft het tastbaar en ik wil niet te ver vooruitkijken. One day at the time. We lopen parallel aan de snelweg, onze gedachten worden verstoord door het verkeer. Na een half uurtje komen we op een punt waar we kunnen kiezen. Rechtdoor is de kortste weg naar Nájera. Linksaf gaat via Ventosa en weg van de snelweg. De keuze is eenvoudig, linksaf richting rust en op zoek naar koffie en een ontbijtje. In de plaatselijke bar staat een dame, alleen. We zijn nagenoeg de enige bezoekers op dat moment en dus snel aan de beurt. Het wordt vandaag koffie met gebakken eieren en spek. Een glaasje geperste vitaminen ter afronding er achteraan. We zijn op het juiste moment binnen gekomen. De volgende pelgrims moeten wat langer wachten. Eerst ons ontbijtje, daarna de volgende klant. In haar eentje heeft ze haar handen vol maar ze laat zich niet gek maken. De wachtenden wellicht wel. Er is wifi beschikbaar zoals eigenlijk overal. Ik probeer het wachtwoord achter de bardame te ontcijferen maar dat is slechts moeilijk leesbaar. Ze lacht en geeft automatisch een met hand geschreven papiertje met het wachtwoord. Het bestaat uit een combinatie van zo'n 20 letters en cijfers. Je vraagt je af waarom. Wifi is overal gratis. Waarom dan zo'n bezopen wachtwoord. Maar goed, het werkt en ik kan mijn felicitaties versturen naar mijn schoonzus. Na Ventosa gaat de tocht verder richting Nájera. Gelukkig geen snelweg meer maar de gebruikelijke onverharde paden. Het geluid van onze voetstappen bepaald vreemd genoeg ook meteen ons tempo. Het gaat in een vast ritme en wordt alleen verstoord vanwege de onregelmatige ondergrond. Voor ons komen weer wat pelgrims binnen enterafstand. Langzaam komen we dichterbij. Het zijn 2 dames en een heer. De middelste draagt iets wat lijkt op een vlag en heeft de kleuren groen en geel. Vermoedelijk Brazilianen dus. Naast de vlag heeft de middelste dame een glanzend zwarte en duidelijk aftekenende legging. Daaronder vermoedelijk een string, zo lijkt het. Achter haar lopend zie maar één ding en denk, links rechts, links rechts, links rechts. Het beeld voor me is vergelijkbaar met dat van een Belse knol. Alfons is stil en ik vraag hem waar hij op dit moment aan denkt. Er volgt geen antwoord, wel lachen. Ik kan het niet nalaten snel nog een foto te maken. We lopen voorbij. We moeten nog een stukje naar de volgende rustplaats. We doen het vandaag rustig aan, 24 kilometer maar naar Azofra. De daarna volgende slaapplaats ligt nog eens 9 kilometer verder en Alfons zijn voeten weigeren dat. Het geeft mij mooi tijd om mijn foto's van de laatste dagen te uploaden. Dat is even blijven liggen. We stoppen daarom in Nájera en hebben een pauze. Alfons ligt met zijn voeten in het water, ik schrijf mijn verhaal en zet de laatste foto's op mijn weblog. Het uploaden van de foto's gaat zoals gebruikelijk tergend langzaam. Mijn tablet loopt zelfs vast. Na een paar koffie, een cola en anderhalf uur pauze vertrekken we voor de laatste kilometers naar Azofra. Onderweg lopen we langs goed bedoelde palen die de richting maar ook de nog te lopen afstand aangeven. Ik weet ondertussen dat Burgos geen 89 km. meer is en verder hoef ik eigenlijk niets te weten. Negeren gaat helaas niet maar we zien dat we de 600 kilometergrens gepasseerd zijn. Toch mooi om te weten maar laat de palen verder maar zitten. De omgeving is weer anders dan vanmorgen. Minder glooiiend met nog meer wijngaarden. Het moet ook dit jaar dus goed komen met de Rioja. Het zijn eenvoudige kilometers en even voor twee uur lopen we bij de vrij nieuwe Auberge municipal de Azofra binnen. Bij het inschrijven moet mijn paspoort en pelgrimspas weer overhandigd worden. De prima donna heeft veel plezier om mijn doopnamen Petrus Maria. Blijkbaar heet ze ook zo, legt ze uit. Maria waarschijnlijk, het zal wel. We worden ingedeeld op slaapplaats 22 A en B, da's op de 2e verdieping zegt de schone spaanse. Onderweg naar boven blijken er geen slaapzalen maar allemaal keurige 2 persoonskamertjes. Ze zijn weliswaar afgetimmerd met spaanplaten maar hé, een eigen kamer! Wat een luxe voor €7,= Omdat we nog wat tijd over hebben doen we ook nog maar even de was. Ik heb niet veel maar het kan maar gebeurt zijn. Geen machine die we begrijpen vandaag dus dat betekent met de hand wassen. Wat een ervaring en wat een beloning als je je zelf gewassen goed te drogen ziet hangen. Ik weet zeker dat ik dat genot niemand ooit zal ontnemen. Nog maar ???? werst, oh wat zijn we . . . . Ach het zal wel, ik ga een pint zoeken. ¡buon camino!