Gisteren op de fiets naar Burgos gereden. Daar hebben we de kathedraal bezocht. En die was de moeite waard. Moest ik de “grand tour” door de kathedraal in 2014 nog overslaan, nu was er tijd. En dat heb je ook nodig.

We hebben niet alle geluidsfragmenten afgeluisterd omdat we het na 1,5 uur wel een beetje beu werden. Kort samengevat bestaat de kathedraal uit een hoofdgedeelte en is die daarna diverse keren uitgebreid en aangepast voor allerlei kapellen rondom het middenschip. En bij elke aanpassing of kapel ontvingen via de meegekregen audiophone uitleg over álle min of meer belangrijke informatie. Dus ook alle Spaanse en Italiaanse namen van beeldhouwers, schilders, houtsnijders etc . . . Na nummertje 30 raakten we het spoor volledig bijster en hebben we de uitgang maar opgezocht. Maar hij is wel érg mooi!

De camping met Fransozen hebben we achter ons gelaten. Gisteren hadden ze een bijeenkomst waarbij alle deelnemers aanwezig waren. Netjes eigen stoeltjes meegenomen en aan de kleur en modelletjes van de stoelen kon je zien dat ze allemaal met zijn tweeën waren, Knus hoor. Twee aan twee zaten ze alsof door Noah gedirigeerd, rondom een paar tafels met flessen wijn. Verdomd, wij mochten niet aanschuiven en dus zat er niets anders op dan ze onze rug toe te keren. En om een uur of half tien waren ze uitgevergaderd of zo en doken ze allemaal IN hun campers om TV te kijken. Er zat er geen eentje meer buiten, en het was me toch nog lekker weer.

Vanmorgen wilde we ook nog eens weg voordat ze op kwamen, bleek dat de meeste al waren vertrokken. Zonder iets te zeggen. Totaal respectloos volk!

Maar goed, wij dus verder op weg naar Santiago de Compostella. Blijkt er géén één camping meer te bestaan tussen Burgos en Santiago. Hebben wij weer.

Even hebben we overwogen om richting de playa’s te rijden waar volop campings zijn. Maar nee, we zijn vastberaden en hebben besloten onze pelgrimstocht met camper voort te zetten en Santiago te bereiken. Is het met een rugzak al niet eenvoudig, ik zou zeggen; probeer het eens met een camper zonder dagelijkse stroomvoorziening of wifi. Da’s pas afzien.

En zo zijn we vandaag via het mooie Cebreiro (de kenners weten hierover mee te praten, lees anders mijn blog van 24 mei 2014) in As Nogais aangeland. Een wereldstad met een gesloten bibliotheek waar op het parkeerterrein ruimte is voor 3 campers. Je kunt er de plee lozen, water tanken en vuilwater in het putje laten lopen. Kortom; wat heb je als pelgrim nog meer nodig?

Oh ja, de enclave heeft ook nog een enkele cafeetjes met in totaal 4 tafels en 7 stoelen. We zagen deze nadat we twijfelden over de overweldigende luxe op de parkeerplaats bij de voormalige bibliotheek. Dus reden we even wat verder door het bruisende centrum van de stad. Prachtig centrum dus en op loopafstand van de camper. Maximaal 500 meter, steil naar beneden!!! Ik ga nuchter naar beneden al op mijn snotterd, laat staan wat de hindernis betekent als we even enkele van de stoeltjes in bezit hadden genomen en de weg terug zouden moeten nemen. Ik moet er niet aan denken dus de camper staat netjes geparkeerd bij de bibliotheek. Buiten het daarvoor bestemde vak want de luifel moet uit en stoelen met tafel staan voor de deur. De luifel en stoelen met tafel mag dus niet, staat er op een bord bij de parkeerplaatsen. Zoek het effe lekker uit, zou ik zeggen.

Dus vanavond staan we lekker met zijn tweetjes op een parkeerplaats in de “middle of no-where” Geen buren of stroom, geen barretje, morgenvroeg ook geen brood. En bovenal, geen toiletgebouw. Zul je zien dat we ons chemisch toilet toch nog een keer moeten gaan gebruiken . . . Oh ja, en Wilma gaat vanavond zelf koken.

IK zal wat foto’s op de site plaatsen van wat al geweest is. Wilma zit te lezen en denkt toch dat ik aan het werk ben. Ik zou niet durven.

Maar het blijft wel onder ons hé!